Mijn grootste verdriet

Mijn grootste verdriet...

Van LinkedIn artikel tot bericht in de krant
Gepubliceerd op 20 februari 2021 door Liesbeth Kasperink

Al een tijdje liep ik er mee rond om het fenomeen: (on)gewenste kinderloosheid meer bespreekbaar te maken. En dan vooral op een manier waarbij het, naast een stukje verdriet een positieve insteek heeft. Door dit te delen, heb ik gemerkt dat ik niet de enige ben die de behoefte voelt om erover te praten. Ik plaatste mijn bericht in februari 2021 op LinkedIn en werd vervolgens benaderd door de redactie van de Telegraaf met de vraag of ze mijn bericht online mochten zetten.

Hier hoefde ik niet lang over na te denken! Doel is voor mij namelijk: meer openheid creëren met een zo'n groot mogelijk bereik. Dat er verdriet mag zijn, maar ook de mooie dingen die er staan door verbindingen te leggen. Uit ervaring weet ik dat delen, praten, schrijven helpt en dat is wat ik andere mensen in een soortgelijke situatie wil meegeven.

Mijn grootste verdriet, is dat ik zelf nooit moeder ben geworden...

Wel ben ik vier keer zwanger geweest en heb ik blije reacties gekregen wanneer ik dit nieuws aan mij naasten vertelde. De eerste 3 keren dat ik zwanger werd, was in 2010 en de laatste keer, was in de zomer van 2019, nog maar kort geleden.

Helaas bleek in september 2019 bij de eerste echo dat het niet goed was en dit prille geluk, liep opnieuw uit op een miskraam. Dit was, net als in 2010 met 3 miskramen vrij kort achter elkaar (zacht gezegd) een hele teleurstelling.

Nuchter als ik ben, wilde ik hier liever niet te lang bij stil staan:
“Het leven gaat immers door en er zijn al genoeg kinderen op de wereld”

Bovendien: mijn vriend heeft al twee kinderen uit zijn vorige relatie dus, vervul ik toch al een soort van moederrol? Het feit dat mijn partner het mij nog gunde om ook moeder te worden daar ben ik hem oprecht dankbaar voor. Dat neemt niemand ons meer af.

Ondanks dat ik een gelukkig en rijk mens ben, komt het verdriet dat ik zelf geen moeder ben geworden soms in 1x uit het niets naar boven. Het is toch een wens die niet in vervulling is gegaan. Geloof mij dat ik, om het voor mijzelf goed te praten echt 1001 redenen kan bedenken waarom een kind hebben of krijgen niet het ideaal is, hier ben ik inmiddels expert geworden. Maar als ik eerlijk ben naar mijzelf en mijn omgeving , had ik niks liever gewild dan dit zelf ook te mogen ervaren. Wetende dat ik een geweldige moeder was geweest. En dit nu deels kan doen als bonusmoeder.

De reden dat ik nu de behoefte voel om dit te delen, is omdat ik er onlangs weer onverwacht en keihard mee geconfronteerd werd, toen iemand die heel dichtbij mij staat vertelde dat ze zwanger is.

Ze vertelde dat het (nog) niet in de planning lag om zwanger te geworden en dat het gezien de anticonceptie die ze gebruikte niet eens mogelijk was. Maar toch... plotseling zwanger. Niet gepland maar wel gewenst.

Ze liet mij een foto zien van de eerste echo en we hebben beide gehuild.
Een mix van blijdschap en verdriet.

Echt, ik gun haar deze zwangerschap, ben blij voor haar en haar vriend, maar op dit soort momenten voel ik mijn eigen verdriet. Ik heb natuurlijk geen ‘zin’ en geen tijd voor verdriet en verwerken enzo en ik wil eigenlijk niet dat ik dit verdriet voel, maar dan zou ik mijzelf voor de gek houden en het is nodig voor de verwerking. Het is goed en het mag er zijn en ik ben blij dat ik er nu aan toe durf te geven. We leven in een wereld waarbij de meeste vrouwen kinderen krijgen. Dit wordt (voor mijn gevoel) als een soort status gezien en ik hoor hier niet bij. 1 op de 5 vrouwen in Nederland krijgen gewenst of ongewenst geen kinderen. Ik hoor bij die minderheid en ben ongewenst kinderloos. Mijn geluk hangt niet af van het hebben van een kind, geluk zit in jezelf! Alleen het feit dat het niet gelukt is, ben ik soms verdrietig over en dat zal ik moeten accepteren.

Verwerken via schrijven
Opschrijven helpt mij hierbij, omdat ik altijd opensta voor contacten met vrouwen die zich in mijn verhaal herkennen en die hier net als ik hun eigen zoektocht
bij hebben. Ik heb al langer het plan om voor deze groep vrouwen een positief platform te creëren. Waar verhalen gedeeld en gehoord kunnen worden, juist om hier meer openheid voor te krijgen. Wat en hoe dat platform er precies uit komt te zien, weet ik nog niet, maar het is in ontwikkeling en wil dit samen met vrouwen doen in een soortgelijke situatie. Mannen wil ik hier overigens niet bij uitsluiten, want ook zij maken dit mee op de zijlijn en worden niet altijd gehoord of begrepen.

Podcast
Al een tijdje liep ik met het idee rond om meer openheid te geven aan het onderwerp: Kinderloosheid, (gewenst of ongewenst).
Eind februari 2021 plaatste ik dit artikel op LinkedIn . Dat er reacties zouden komen, had ik verwacht, maar niet zoveel(!).

Van zowel mannen als vrouwen. Een extra bevestiging hoe dit onderwerp leeft en vaak voor een groot gedeelte onbesproken blijft. In mijn ogen is dat jammer, want deze verhalen mogen er zijn en het verdriet wat daarbij komt kijken ook. Erover praten lijkt vaak niet fijn en prettig, maar wanneer je het doet, merk je juist dat je het beter kunt verwerken. Zeker als je merkt, dat je hier niet alleen in bent.

Naar aanleiding van de vele reacties die op dit artikel zijn gekomen, is het versnelde idee ontstaan om hier een Podcast over op te nemen, samen met deelgenoot: Jorien Ouweneel . In de eerste podcast ga ik in gesprek met deze prachtvrouw. Jorien heeft door haar eigen ervaringen en het feit dat ze nooit zelf moeder is geworden het bedrijf: “Mijn leven is OK” opgericht. OK staat hierbij voor Ongewenst Kinderloos, maar heeft een veel diepere betekenis dan alleen die twee woorden. Deze podcast waarbij Jorien en ik beide ons verhaal delen te vinden onder de naam: ‘In gesprek met Liesbeth’. Te vinden op oa Spotify , I-tunes en Youtube . De Podcast is mogelijk gemaakt door Podspot .

Voel jij je aangesproken? Luister dan vooral naar deze podcast, waarbij het doel is meer openheid creëren voor dit onderwerp. Zodat onze verhalen gedeeld kunnen worden en mensen hier steun uit kunnen halen op wat voor manier dan ook.

Mijn rol als Stief / Bonus / Cadeau moeder

Liesbeth: "De reden dat ik het onderwerp over stiefmoeders graag onder de aandacht wil brengen op deze website, is omdat ik als ervaringsdeskundige merk dat er nog steeds een taboe op rust. Daarnaast is er nog veel onwetendheid, onbegrip en weten mensen soms niet hoe ze dingen goed kunnen laten lopen in een samengesteld gezin. Het onderwerp van het wel of niet hebben van eigen kinderen, sluit hier wat mij betreft naadloos op aan"

Op 4 juni 2020 werd ik via LinkedIn met een privé bericht benaderd door Irma Huis in 't Veld.
Haar bericht luidde als volgt: "De reden dat ik contact met je zoek, is omdat ik graag meer mensen wil ontmoeten die een raakvlak hebben met het samengestelde gezin. Daarnaast om voor mezelf meer kennis en informatie te krijgen via berichten die jij post en/of deelt.
Zelf maak ik deel uit van een samengesteld gezin en heb daar een boek over geschreven."

Het bericht van Irma kwam voor mij als een geschenk, omdat ik hier zelf ook al veel mee bezig was.
Irma is naast ondernemer, partner en dochter, net als ik, ook bonus / stief / plus moeder. Zelf maak ik het voor de 2e keer mee dat ik een relatie heb met een man die al kinderen heeft uit een eerdere relatie. Ik ben heel blij dat ik nog steeds contact heb met de meiden uit mijn vorige relatie en nu 2 hele lieve, enthousiaste boys regelmatig om mij heen heb.

Maar er zitten net als in ieder (normaal) gezin ook uitdagingen bij een samengesteld gezin. Irma Huis in 't Veld maakt dit onderwerp op een hele mooie manier bespreekbaar en daarom zei ik meteen 'Ja' toen mij gevraagd werd om mee te werken aan haar online magazine 'Hallo Plusmama'.

Hieronder de >> link << naar het eerste artikel wat over mijn leven is geplaatst. Er staan ook diverse verhalen van andere vrouwen. Wat mij betreft een heel mooi onderwerp wat niet meer is weg te denken is in deze tijd. Ik ben benieuwd wat jullie vinden het het artikel.

Het boek: 'Plusmama ben je niet, dat word je' wat Irma heeft geschreven is ook zeker een aanrader!